Historia szkoły
Początkowo szkoła w Szadłowicach to był mały, drewniany budynek. Dopiero w 1902 roku, dzięki wsparciu proboszcza kościoła w Szadłowicach, powstała szkoła murowana zbudowana z pięknej czerwonej cegły.
Szkoła nosiła wiele nazw: najpierw była Szkołą Ludową, następnie Szkołą Elementarną, później przyjęła nazwę Publicznej Powszechnej I i II Stopnia. Dzisiaj znana jest nam jako Szkoła Podstawowa w Szadłowicach. Przez ponad 100 lat istnienia zmieniała swoje nazwy, by wreszcie w 2002 roku uzyskać zaszczytne imię swego najwybitniejszego ucznia- ks. Ignacego Posadzego.
Szkoła przedwojenna lat dwudziestych i trzydziestych to była zupełnie inna szkoła niż dziś:
- przedmiotów nauczano podobnych, ale nazwy niektórych z nich brzmiały zaskakująco: były lekcje religii, historii, geografii, ale i ćwiczeń cielesnych, robót kobiecych, rachunków z geometrią, śpiewu, rysunku, przyrody ożywionej, higieny;
- dzwonili na przerwy ręcznym dzwonkiem sami nauczyciele;
- dzieci nie miały wtedy tornistrów, pisały na drewnianych tabliczkach, a czytały przy lampach naftowych (w szkole nie było światła do 1925 roku);
- uczniów za nieposłuszeństwo, rozmowy na lekcji, nieprzygotowanie się do zajęć czekały kary: łapy wymierzane trzciną;
Przedwojenni uczniowie po zakończeniu roku szkolnego mieli organizowane wycieczki konne do Suchatówki.
Szkoła przedwojenna
Nazwa - Publiczna Szkoła Powszechna I i II stopnia
Nauczano wtedy takich przedmiotów jak: religia, język polski, rachunki z geometrią, przyroda (przyroda ożywiona, fizyka i chemia, higiena), geografia i nauki o Polsce współczesnej rysunki, zajęcia praktyczne, śpiew, ćwiczenia cielesne, robótki kobiece. Do szkoły uczęszczali uczniowie z Szadłowic, Skalmierowic, Latkowa, Więcławic, Edwinowa i Wierzchosławic - kolonia. Była to szkoła siedmioklasowa, po ukończeniu klasy czwartej dochodzili do szkoły jeszcze uczniowie z Wierzchosławic oraz ze Słońska. Budynek był cały z czerwonej cegły. Z budynkiem szkolnym sąsiadowało niewielkie boisko.
Codziennie zajęcia szkolne odbywały się od 8 rano do około drugiej po południu, w soboty- do około 10 rano.
Czas okupacji
Okupanci jesienią zajęli szkołę, aresztowali jej kierownika, spalili zbiory biblioteczne, z budynków gospodarczych urządzili magazyn amunicji.
Szkoła po II wojnie światowej
Do Szkoły Powszechnej w Szadłowicach uczęszczały dzieci i młodzież pochodzące z lokalnych środowisk, ale również mieszkańcy Domu Dziecka założonego w Skalmierowicach dla sierot i zagubionych dzieci wojny.
Mieszkańcy, uczniowie wraz z nauczycielami urządzali szkołę: przynosili z domów wszystko to, co mogło się przydać - krzesła, stoliki, stare książki, kałamarze, lampy naftowe.
W trakcie trwania wakacji letnich w 1946 roku wyremontowano mocno zniszczony budynek, naprawiono dachy, piece metalowe w klasach, które ustawiono w 1902 roku zostają zastąpione przez nowe kaflowe.
Już z początkiem 1959 roku była to tzw. wyżej zorganizowana szkoła siedmioklasowa, w której bywało niejednokrotnie tak wielu uczniów, iż wymagało to podziału na podwójne, równoległe oddziały.
W latach następnych naszą placówką kierowali:
1945 ÷ 1946 | Julian Nowosielski |
1946 | Feliks Borszewki |
1946 ÷ 1948 | Roman Conrad |
1948 ÷ 1970 | Stanisław Soroko |
1970 ÷ 1988 | Jan Stachowski |
1988 ÷ 1993 | Teresa Kowalówczany |
1993 ÷ 2002 | Joanna Borowska |
2002 ÷2023 | Maria Kucharska |
od 2023 | Agnieszka Matyjasik |
W dniu 5 czerwca 2002 roku szkoła nasza obchodziła 100-lecie istnienia i w tym dniu nadano również im. ks. Ignacego Posadzego.
Na Kujawach mieszkamy |
"Nasz szkolny Patron" Słuchajcie ludzie słuchajcie Asia Ł. kl. IV. |